Gatunki chmielu

Opracowany w 1968 roku chmiel Viking został po raz pierwszy wyhodowany w Wye College w Anglii jako skrzyżowanie Svalofa z anonimowym angielskim samcem. Został udostępniony do sprzedaży w 1973 roku. Ta hybrydowa odmiana chmielu czerwonego, siostra Saxona i wnuczka Bramling Cross i Northdown, jest uważana za część nowoczesnej fali brytyjskiego chmielu aromatycznego z podwyższoną zawartością alfa kwasów.

Pierwotnie hodowano go w celu powstrzymania rozprzestrzeniania się Verticillium Wilt, który nękał Kent w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku, a podczas prób warzenia piwa porównywano go do pradziadka Northern Brewer – odmiany wysoce odpornej na więdnięcie.

Niestety, Vikingi nie osiągnęły pożądanej tolerancji na więdnięcie i pod tym względem uznano je za porażkę. Mimo to są opisywane jako przyjemnie chmielowe i w niektórych komercyjnych próbach oceniane z punktu widzenia piwowara na równi z Northern Brewer.